Dbamy o cholesterol

prawidłowe odżywianie

Prawidłowe odżywianie jest ważne.

W ludzkim organizmie występuje tzw. dobry i zły cholesterol. Poziom tego dobrego (HDL) powinien być jak najwyższy, zaś złego (LDL), jak najniższy. Wartości HDL nie powinny być niższe niż 45 mg/dL (dla kobiet) oraz 40 mg/dL (dla mężczyzn). Z kolei LDL nie powinien przekraczać 115 mg/dL dla oby płci. Kiedy uda nam się osiągnąć zadowalające wartości, warto utrzymać je jak najdłużej. I o tym dzisiaj. Spożywaj tylko dobre tłuszcze. Dobre, czyli pochodzenia roślinnego. Unikaj boczku, smalcu czy twardej margaryny.

Jako źródła dobrego tłuszczu świetnie się sprawdzą olej rzepakowy, oliwa z oliwek czy miękkie margaryny. Również warzywa są Twoim sprzymierzeńcem! Największym wrogiem złego cholesterolu są pomidory, szczególnie gotowane bądź w formie przecieru. Składniki antycholesterolowe zawierają także różowe grejpfruty, arbuzy i papaje. Jabłka również są nieocenioną pomocą w walce z cholesterolem. Posiadają pektyny, które pomagają usuwać z organizmu metale ciężkie, związki zawierające cholesterol oraz spowalniają wchłanianie cukru. Medycyna poleca napary, w szczególności trzy, które mają bardzo korzystny wpływ na zły cholesterol. Są to kozieradka, która obniża poziom tłuszczów i cukru we krwi, karczochy wspomagające przemianę cholesterolu oraz siemię z lnu, które dostarcza organizmowi tłuszczy omega-3.

Bardzo ważne jest rzucenie nałogów, w szczególności z papierosów. Alkohol jest dozwolony tylko i wyłącznie w niewielkich ilościach (nie częściej niż raz w tygodniu). Przyda się również ruch. Polecane są ćwiczenia aerobowe i siłowe – trzy razy w tygodniu po 30 minut. A po ćwiczeniach – konieczny odpoczynek, który pozwala pozbyć się kortyzolu, hormonu stresu.

Skutki palenia papierosów

palenie papierosów

Palenie papierosów może być przyczyną groźnych chorób.

Wiele się słyszy o skutkach czynnego i biernego palenia papierosów. Są to doniesienia sprawdzone i potwierdzone przez wielu niezależnych badaczy. Nikotyna ma silne właściwości uzależniające fizycznie, jak i psychicznie. Palenie potrafi wywołać bardzo trywialne efekty: z naszej kieszeni znika kilkanaście złotych każdego dnia, ubrania są przesiąknięte smrodem papierosów, skóra wygląda staro i nieświeżo. Ponad to dochodzi do wielu poważnych zagrożeń naszego zdrowia.

Dym papierosowy zawiera wiele niebezpiecznych dla organizmu związków chemiczny, w tym substancje rakotwórcze. Substancje smoliste, cyjanowodór czy tlenek węgla to tylko niektóre spośród nich. Powodują one zwiększone ryzyko zachorowania na różnego typu schorzenia: nowotwory (np. płuc, krtani, przełyku, trzustki, nerki, pęcherza moczowego), choroby serca (choroba wieńcowa, miażdżyca, zawał serca, udar mózgu), choroby układu oddechowego (np. gruźlica, astma, przewlekłe choroby płuc), choroby układu pokarmowego (m.in. wrzody) oraz choroby oczu (zapalenie spojówek, katarakta) i nadczynność tarczycy. Wpływa również niekorzystnie na hormony i sprawność życia seksualnego. Dym nikotynowy jest w zasadzie główną przyczyną obturacyjnej choroby płuc.

Palenie jest bardzo niebezpieczne dla kobiet w ciąży i nienarodzonego dziecka. Zwiększa ryzyko poronienia czy przedwczesnego porodu. Dziecko może się urodzić z obniżoną masą poporodową czy odpornością. Jeżeli zaczynamy palić w bardzo młodym wieku zwiększa się ryzyko niepłodności. Również palenie bierne jest bardzo niebezpieczne, w szczególności dla dzieci. Może wywołać zapalenie ucha środkowego czy raka płuc. Podstawowymi objawami biernego palenia są podrażnione i łzawiące oczy. Taki palacz często kaszle, może mieć astmę czy często nawracające infekcje układu oddechowego. Skutki rzucenia palenia – same pozytywy.

Choroba zakaźna – różyczka

Różyczka to choroba charakteryzująca się czerwoną wysypką

Różyczka to choroba charakteryzująca się czerwoną wysypką

Wirus zakaźnej choroby jaką jest różyczka przenoszony jest drogą kropelkową lub bezpośrednio poprzez kontakt z chorym. Chory na różyczkę może zarażać osoby przebywające w jego otoczeniu 7 dni przed wysypką, a także 14 dni po jej wystąpieniu. Choroba objawia się drobną wysypką w postaci różowych krostek na całym ciele dziecka. Krostki powodują świąd.

Inne objawy towarzyszące tej chorobie to podobnie jak w przypadku grypy gorączka, brak apetytu, powiększone węzły chłonne oraz stan złego samopoczucia. Może pojawić się kaszel, katar, ból głowy oraz bóle mięśni i stawów. Różyczki nie leczy się, mija sama po kilku dniach, podaje się jedynie leki na zbicie gorączki. Można robić dziecku również chłodne okłady, które dodatkowo pomogą zbić gorączkę. Jednak, gdy występują u dziecka objawy różyczki warto mimo wszystko udać się do lekarza, by upewnić się czy to na pewno różyczka, ponieważ samodzielnie możemy mieć problem z poprawnym zdiagnozowaniem choroby. Tylko lekarz może ocenić czy dziecko na pewno jest chore na różyczkę oraz określić czas jaki powinno zostać w domu.

Przebycie choroby jaką jest różyczka daje odporność na całe życie i najlepiej przebieg choroby znoszą dzieci. Jeżeli choruje osoba dorosła choroba ma zwykle cięższy przebieg. Jeżeli na różyczkę choruje kobieta w I trymestrze ciąży, może spodziewać się poronienia. Jeżeli zachoruje w II lub III trymestrze ciąży niestety dziecko może urodzić się z poważnymi wadami. Choroby można uniknąć szczepiąc dziecko na różyczkę, między 13 a 15 miesiącem oraz powtarzając dawkę w późniejszych latach.

Choroba bostońska

Choroba bostońska to wysypka na dłoniach, stopach i w jamie ustnej

Choroba bostońska to wysypka na dłoniach, stopach i w jamie ustnej

Choroba bostońska, zwana powszechnie bostonką, to infekcja wirusowa występująca zazwyczaj u małych dzieci. Głównym objawem choroby bostońskiej jest wysypka (stąd często bostonka mylona jest z ospą).

Wysypka najczęściej pojawia się na podeszwach stóp, na wewnętrznej stronie dłoni, oraz w jamie ustnej (głównie na języku oraz podniebieniu). W związku z tym, że pęcherzyki zazwyczaj pojawiają się w tych trzech miejscach choroba bostońska często nazywa jest też „chorobą stóp, ust i dłoni”. Bardzo często bostonce towarzyszy kilkudniowa gorączka, która trwa maksymalnie 10 dni. Dziecku może dokuczać także brak apetytu lub wymioty. Czasem choroba bostońska przebiega bezobjawowo lub z niewielkimi objawami. Rodzice, gdy słyszą hasło „choroba bostońska” są przerażeni, jednak niepotrzebnie, ponieważ bostonka nie jest groźniejsza od innych chorób zakaźnych wieku dziecięcego. Profilaktyka tej choroby to prawidłowa higiena i częste mycie rąk. Małe dzieci maja nawyk brania rąk lub przedmiotów do buzi, a to najszybsza droga do zarażenia się wirusem.

Leczenie tej choroby to zbijanie gorączki lekiem, który dodatkowo działa przeciwbólowo oraz podawanie dziecku dużej ilości płynów. Choć choroba nie jest groźna i nie grozi powikłaniami, jest bardzo uciążliwa i męcząca dla dziecka przez krostki i pęcherzyki w jamie ustnej. Dziecko ma prawo chorując na bostonkę być marudne i skarżyć się na zły stan samopoczucia. Ból w jamie ustnej nasila się podczas jedzenia i picia, dlatego ważną rolą rodzica jest dbać, by dziecko mimo wszystko choć trochę jadło i piło.

Leczenie astmy

Astma może pojawiać się okresowo lub zniknąć całkiem po osiągnięciu dojrzałości

Astma może pojawiać się okresowo lub zniknąć całkiem po osiągnięciu dojrzałości

Astma to uciążliwa choroba, która może pojawić się w każdym okresie życia, jednak najczęściej dopada dzieci we wczesnym dzieciństwie. Może ustąpić częściowo lub całkowicie w późniejszym czasie. Do głównych objawów astmy zaliczany męczący kaszel, uczucie duszności oraz wrażenie, że nasza klatka piersiowa jest zbyt ciasna.

Do napadów astmy dochodzi w wyniku zwężania się oskrzeli. Błona śluzowa wytwarza zbyt dużą ilość śluzu, co znacznie utrudnia oddychanie. Napady astmy mają również różne nasilenie. Mogą być niegroźnym kaszlem i lekkimi dusznościami nie zagrażającymi życiu, ale także niewydolnością oddechową, która jest bardzo niebezpieczna. Przyczyną astmy może być podłoże genetyczne, ale może ją również wywołać kurz, roztocza, sierść zwierząt, dym papierosowy, a także spaliny samochodowe czy opary z różnych chemikaliów. Przyczyną astmy może być także zakażenie dróg oddechowych, silny wysiłek fizyczny lub nawet stres. Czasem także alergia jest przyczyną astmy, wtedy warto zrobić testy i wykluczyć lub zminimalizować alergeny.

Profilaktyka przeciwastmowa to dbanie o czystość pościeli, ścieranie kurzy, częste pranie pluszowych zabawek lub wkładanie ich na noc do zamrażalnika, w celu zabicia bakterii. Nie wolno palić w domu papierosów, ani rozpylać chemicznych produktów. Należy często wietrzyć mieszkanie. Udowodniono także, że osoby, które zdrowo się odżywiają i regularnie uprawiają jakąś aktywność fizyczną są narażone w dużo mniejszym stopniu na ryzyko zachorowania na astmę.

Choroba Leśniewskiego-Crohna

Choroba Leśniewskiego-Crohna to przewlekłe zapalenie jelit

Choroba Leśniewskiego-Crohna to przewlekłe zapalenie jelit

Choroba Leśniewskiego-Crohna to przewlekłe zapalenie jelit, ale także choroba cywilizacyjna, dopadająca zazwyczaj młodych ludzi między 20 a 35 rokiem życia. W Polsce na tę chorobę choruje około 5 tysięcy pacjentów, jednak ta liczba stale wzrasta. Choroba ta objawia się ostrym bólem brzucha i bardzo częstymi biegunkami. Jest nieuleczalna i towarzyszy choremu do końca życia, czasem jedynie objawy delikatnie ustępują.

Często pojawia się także gorączka nieznanego pochodzenia, ataki kolki lub ból podobny do bólu wyrostka robaczkowego. Charakterystyczne dla choroby Leśniewskiego-Crohna jest także zaburzenie łaknienia, nudności i wymioty. Może powodować anoreksję, czyli jadłowstręt psychiczny, ponieważ jedzenie kojarzy się chorym z bolesnym i częstym wypróżnianiem oraz ciągłym bólem brzucha. U dzieci oprócz bólu brzucha i biegunki choroba może objawiać się zmniejszeniem masy ciała i zahamowaniem wzrostu. Choroba ta wiąże się z dożywotnim pilnowaniem diety lekkostrawnej, eliminacją alkoholu i tytoniu oraz z ryzykiem częstych i intensywnych nawrotów choroby. Należy liczyć się z tym, że w każdym momencie może zaistnieć potrzeba nagłej hospitalizacji.

Chorobę może wywołać permanentny stres, traumatyczne przeżycia lub może zostać odziedziczona po kimś z dość bliskiej rodziny. Choć choroba Leśniewskiego-Crohna znacznie pogarsza jakość życia i zmusza do przestrzegania wielu zasad, nie skraca go. Nie udowodniono przypadków kiedy chorzy umieraliby wcześniej niż zdrowi pacjenci.

Zapalenie płuc

Zapalenie płuc może być powikłaniem po niewyleczonej grypie

Zapalenie płuc może być powikłaniem po niewyleczonej grypie

Zapalenie płuc to jedna z najpoważniejszych i najgroźniejszych chorób górnych dróg oddechowych. Umiera na nią co roku około 10 tysięcy chorych, głównie są to osoby starsze oraz osoby przewlekle chorujące, palące papierosy lub z obniżoną odpornością. Zapalenie płuc może być powikłaniem po niewyleczonej grypie lub przeziębieniu, ale także można się nim zarazić drogą kropelkową (czyli poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym, który, np. kaszle w naszej obecności). Choroba ta może być wywołane przez wirusy, bakterie oraz grzyby.

Głównym i najbardziej dokuczliwym objawem jest męczący kaszel, który może utrudniać oddychanie, ale także gorączka i kłucie w klatce piersiowej. Rozpoznać chorobę może lekarz pierwszego kontaktu po osłuchaniu chorego stetoskopem, lecz dla pewności zawsze powinien zlecić wykonanie zdjęcia RTG, które potwierdzi jego przypuszczenia. Czasem konieczne jest także wykonanie badania laboratoryjnego. U osób w ciężkim stanie lub u małych dzieci zazwyczaj potrzebna jest hospitalizacja, by lekarz na bieżąco mógł kontrolować stan zdrowia.  Leczenie zazwyczaj polega na kuracji antybiotykowej oraz zwalczaniu gorączki ibuprofenem lub paracetamolem.

Chorzy na zapalenie płuc, którzy dotychczas palili papierosy powinni zrezygnować ze swojego nałogu przynajmniej na czas choroby, a najlepiej na całe życie. Nie powinni przemęczać się, zalecany jest odpoczynek oraz nawadnianie, czyli picie dużej ilości płynów. Zapalenia płuc można uniknąć szczepiąc się na pneumokoki.

Rak piersi

Rak piersi to główna przyczyna zgonów kobiet przed 65 r.ż.

Rak piersi to główna przyczyna zgonów kobiet przed 65 r.ż.

Październik jest miesiącem walki z rakiem piersi, to bardzo ważne, by wzrastała świadomość kobiet, ponieważ dzięki temu zmniejsza się umieralność na tę chorobę. Nowotwór złośliwy piersi to jedna z najgroźniejszych, a jednocześnie najczęstszych chorób śmiertelnych dotykających kobiety. W ciągu roku atakuje około milion kobiet na świecie, w Polsce ponad 10.000 kobiet.

Niestety bardzo wiele kobiet zmagających się z tą chorobą umiera. Jest to choroba uleczalna, pod warunkiem, że zostanie dość wcześnie zdiagnozowana, czyli profilaktyka jest bardzo ważna. Kobiety powinny same badać swoje piersi i sprawdzać czy nie ma w nich żadnych niepokojących zmian typu guzki czy zgrubienia. Oprócz tego należy regularnie odwiedzać lekarza onkologa i wykonywać profilaktyczne badania takie jak USG piersi, czy mammografia. Faktem jest, że ryzyko zachorowania zwiększa się z wiekiem, lecz o swój stan zdrowia powinny dbać już 20latki. Powinny pamiętać, by raz w miesiącu badać samodzielnie swoje piersi i przy kontrolnych wizytach ginekologicznych lekarz także powinien zbadać piersi pacjentki. Szczególnie swój stan zdrowia powinny kontrolować osoby u których wykryto w bliskiej rodzinie (siostra, matka) raka piersi.

Genetyka ma tu duże znaczenie, ale styl życia również jest ważny. Nieodpowiednia dieta, spożywanie alkoholu, palenie papierosów, brak ruchu, nadwaga i siedzący tryb życia czy nadmierny stres również mogą przyczynić się do pojawienia się nowotworu piersi. Pamiętajmy, że rak piersi jest główną przyczyną zgonów kobiet, które nie ukończyły jeszcze 65 lat, dlatego tak ważna jest profilaktyka.

Arytmia serca

Arytmia to zaburzenia rytmu serca

Arytmia to zaburzenia rytmu serca

Arytmia to zaburzenia rytmu serca. Prawidłowe tętno dorosłego człowieka powinno wynosić w spoczynku od 60 do 90 uderzeń na minutę. W przypadku wzmożonego wysiłku fizycznego, tętno wzrasta, jednak zawsze powinno wzrastać miarowo. Jeżeli serce bije raz wolniej, a raz szybciej mamy do czynienia z nieprawidłowością zwaną przez lekarzy arytmią. Nieregularne bicie serca jest niebezpieczne dla zdrowia i życia.

Arytmia ma wiele postaci, na szczęście można ją leczyć. Jeżeli rozpoznamy u siebie arytmię, np. poprzez nagłe „kołatanie serca”, ból, duszności, a nawet omdlenie, powinniśmy udać się jak najszybciej do internisty, który da nam skierowanie do kardiologa. Kardiolog zleci odpowiednie badania, m.in. EKG, które rejestruje wykres pracy serca i dobierze leki, które skutecznie będą walczyć z arytmią, unormują pracę serca i zapobiegną atakom. Lekarz podpowie jak mamy postępować w przypadku ataku. Często pacjent dostaje polecenie wykupienia tabletek, które powinien mieć zawsze przy sobie i popić wodą w razie potrzeby. Jeśli tabletka nie pomaga potrzebna jest pomoc pogotowia medycznego, nie należy z tym długo czekać, trzeba pamiętać, że lepiej wezwać pogotowie niż umrzeć.

Lekarz w przypadku arytmii może zalecić także nowoczesną formę leczenia, czyli ablację. Polega ona na wprowadzeniu elektrod do jamy serca pacjenta i usunięciu struktur, które sprawiają, że serce bije nieregularnie. Taki zabieg u 90% chorych leczy arytmię na zawsze. Trwa do kilku godzin i pacjent jest przytomny w trakcie.

Zespół napięcia przedmiesiączkowego

pms

W czasie PMS kobiety stają się często nadwrażliwe.

PMS (Premenstrual Syndrom) to wprawdzie nie choroba, ale cierpi na niego ok.. 95% kobiet. Jest to okres zachwiania równowagi hormonalnej, głównie progesteronu i estrogenu, a także czas niedoboru magnezu oraz witamin z grupy B i E. Zespół objawów pojawia się z reguły ok. tygodnia przed miesiączką i ustępuje po jej zakończeniu. Wyróżniono aż 150 różnych objawów w sferze układu nerwowego oraz wśród dolegliwości fizycznych.

Najczęstsze to bóle i obrzmienie piersi, wzdęcia a nawet zaparcia, bóle głowy (o cechach migreny), zawroty głowy, zaburzenia trawienia, obrzęki na nogach i rękach, bóle mięśniowo-stawowe, częstomocz, kołatania serca, wzmożone pragnienie. Do tego dochodzą objawy na polu psychicznym: gwałtowne napady apetyty, uczucie napięcia czy niepokoju, wahania nastrojów, napady płaczu, ogólne rozdrażnienie, ospałość, zmęczenie, bezsenność lub napady senności, zachowania od agresywnych po gwałtowne. Nie da się tych wszystkich objawów wyeliminować, ale warto zmienić tryb życia w tym okresie by były one jak najmniej uciążliwe.

Warto w tym czasie więcej się ruszać i przebywać na świeżym powietrzu. W miarę możliwości stosować techniki relaksacyjne. Zmienić dietę. Spożywać więcej warzyw i owoców (szczególnie tych zawierających potas), a unikać potraw smażonych i wzdymających. Lepiej jeść więcej posiłków, ale mniejszych ilościowo. Warto również znaleźć więcej czasu dla siebie, oddać się spacerom, posiedzieć z ciekawą książką i liczyć na przychylność rodziny, która pomoże nam przetrwać ten ciężki okres.